Zomaar een controle.
Het leek zo onschuldig, zo gebeurd.
Rustig naar huis gereden.
Dagen later al vergeten.

Tot… plots die enkele telefoon.
Van mijn dokter, dit was ongewoon.
Angstig, haast geluidloos sprak ik haar aan.
Zij zei, helaas slecht nieuws komt eraan.

Ik weet niet meer of ik haar had begrepen.
Want mijn keel werd helemaal dicht genepen.
Ze zei , nog geen paniek.
Maar ik dacht enkel wat ben ik ziek.

Vele onderzoeken heb ik nu reeds achter de rug.
Deze dagen, uren vergeet ik niet vlug.
Maar nu ben ik toch al wat bekomen.
En denk laat alles nu maar op mij afkomen….