Het ontroert me

het maakt mij bang.

Te voelen hoe wij elkaar beminnen

de angst te hebben om alleen te herbeginnen.

Het ontroert me

het heeft mij vreugd.

Mijn kind dat lach

dat doet mij deugd.

Het ontroert mij

te luisteren naar kleinkinderen

die verhalen vertellen.

Ze te begrijpen dat ze de schooldagen

telkens opnieuw gaan aftellen.

Het ontroert mij

het maakt me soms bang.

Te voelen hoe hecht wij zijn met elkaar

soms te denken

het is misschien niet meer voor lang.