Nog helder,
en bang.
Stond ik 
In de gang.

Opeens lag ik daar binnen.
En dacht nu gaan ze beginnen.
Kolossale lampen keken
mij grijnzend aan.
Ik dacht nog,
nu is het met mij gedaan.

Een vriendelijke verpleegster,
bleef met mij  praten.
Ik begon stiekem al wat te gapen.
De spuit in mijn arm deed haar werk.
Ik was bang, maar hield mij sterk.

Mensen in het groen.
Oei, wat gingen ze doen?
Ik zag nog boven mij,
die grijnzende lampen.

Het schelle licht ging verdampen.
Een nevel hing in mijn hoofd.
Ik heb toen alles aan mijzelf beloofd.
Ik wou nog zoveel praten.
Maar in mijn hoofd waren al teveel gaten.
Ik keek als door een mist.
En ik sliep, voordat ik het wist.